Το Πρώτο στη Μαγνησία

Παρουσιαση της μοναδας απο την τοπικη εφημεριδα Λαος Του Αλμυρου.
Τρώτε σαλιγκάρια;
Είναι ένα είδος τροφής που καταναλώνεται από εκατομμύρια
ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ενώ η κατανάλωσή τους ήταν γνωστή από την παλαιολιθική ακόμα εποχή. Στην αρχαία Ρώμη τα διατηρούσαν σε ειδικούς κήπους για πάχυνση και αποτελούσαν ένα από τα εκλεκτότερα εδέσματα στα περίφημα ρωμαϊκά γεύματα. Οι Κρητικοί ακόμα και σήμερα τρώνε περισσότερα σαλιγκάρια σαν πηγή πρωτεΐνης, από οποιοδήποτε άλλο μέρος στον κόσμο.

Γνωρίζετε ότι στην τοποθεσία «Καραγάτσι» Αλμυρού υπάρχει πρότυπη μονάδα εκτροφής σαλιγκαριών; Έχει δημιουργηθεί σε μια έκταση 500 τ.μ. και είναι οικογενειακή επιχείρηση. Ιδιοκτήτες είναι ο Θανάσης Μασούρας από τον Πλάτανο και η σύζυγός του Αναστασία Τσιαμούρα.
Ο Θανάσης προέρχεται από αγροτική οικογένεια και είναι ιδιωτικός υπάλληλος. Οι παππούδες της Αναστασίας κατάγονται από τη Μικρά Ασία και στην οικογένεια της τα σαλιγκάρια αποτελούσαν ανέκαθεν διατροφική συνήθεια. Έτσι η ιδέα της πρωτότυπης αυτής δημιουργίας ήταν δική της.
Ενημέρωση υπήρξε από το διαδίκτυο, ενώ ψάχνοντας ανακάλυψαν ότι στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας υπάρχει τμήμα γεωπονίας, ιχθυολογίας και υδάτινου περιβάλλοντος και φοιτητές που ασχολούνται με το αντικείμενο αυτό. Στα πρώτα τους βήματα είχαν τη βοήθεια συνεργατών από το Πανεπιστήμιο, σε θέματα τεχνογνωσίας.
Από τα εδώδιμα σαλιγκάρια, η εκτροφή είναι δυνατή και οικονομικά κερδοφόρα για τον κρητικό κοχλιό. Το συγκεκριμένο είδος είναι ερμαφρόδιτο και υποχρεωτικά ετερογονιμοποιούμενο. Η περίοδος αναπαραγωγής του στη Μεσόγειο, λαμβάνει χώρα την άνοιξη ή νωρίς το καλοκαίρι. Στην Ελλάδα το είδος αυτό έχει μια περίοδο αναπαραγωγής και το φθινόπωρο.
Η όλη διαδικασία για τον Θανάση και τη σύζυγό του, ξεκίνησε τον Αύγουστο και βρίσκεται σε νηπιακό στάδιο. Περιμένουν την πρώτη τους παραγωγή την άνοιξη. Ήδη υπάρχει ζήτηση για διάθεση σε Κρήτη και Κύπρο, ενώ ο κύριος στόχος τους είναι η αγορά του εξωτερικού. Για την εξαγωγή τους είναι απαραίτητη η δημιουργία θαλάμων αναπαραγωγής και απαιτείται μεγαλύτερη έκταση εγκαταστάσεων, καθώς και βελτίωση της τεχνογνωσίας εκτροφής τους. Το πρόβλημα όμως με το θέμα αυτό, είναι ότι στην Ελλάδα οι σχετικοί οργανισμοί δεν πιστοποιούν ακόμα το σαλιγκάρι ως βιολογικό προϊόν.
Προς το παρόν εξάγονται κονσερβοποιημένα και όχι νωπά, παρά το γεγονός ότι η ζήτηση είναι μεγάλη από πολλές χώρες της κεντρικής Ευρώπης, με πρώτη τη Γαλλία, όπου τα σαλιγκάρια -σύμφωνα με το έθιμο- είναι και χριστουγεννιάτικο φαγητό. Το 2010 αναμένεται απόφαση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας που θα απαγορεύει γενικά τη διακομιδή ντόπιων σαλιγκαριών, αφού οι φυσικοί πληθυσμοί έχουν μειωθεί σημαντικά λόγω της ανεξέλεγκτης συλλογής και της εντατικοποίησης της γεωργικής παραγωγής με τη χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 άρχισε να αναπτύσσεται στην Ελλάδα, μια πρωτοποριακή εμπορική και βιομηχανική δραστηριότητα, με αντικείμενο την εμπορία και μεταποίηση νωπών σαλιγκαριών. Μονάδες εκτροφής υπάρχουν στην Κοζάνη, τη Λάρισα, την Πελοπόννησο και την Κρήτη.
Το πρόγραμμα για τη δημιουργία τέτοιων μονάδων είναι επιδοτούμενο σύμφωνα με τον αναπτυξιακό νόμο για το 50% του κόστους της επένδυσης, το οποίο για ένα στρέμμα ανέρχεται στις 25.000 ευρώ περίπου.
Το κόστος της εκτροφής τους δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό. Τρέφονται με σιτηρέσιο, ένα χαρμάνι από επιλεγμένες βιολογικές τροφές, όπως καλαμπόκι, σιτάρι, κριθάρι, μαρμαρόσκονη για το ασβέστιο και διάφορες βιταμίνες, σύμφωνα με τις υποδείξεις ειδικών.
Αυτή τη στιγμή στη λιανική πώληση ένα κιλό σαλιγκαριών πωλείται 8 με 9 ευρώ, ενώ στη χονδρική 3 με 4 ευρώ.
Για τον Θανάση και την Αναστασία, δεν αποτελεί ακόμα μια κερδοφόρα επιχείρηση, με την έννοια ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν μόνο από αυτή, εφόσον βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο. Είναι όμως αισιόδοξοι και πιστεύουν ότι θα πάει πολύ καλά. Χρειάζεται ενδιαφέρον, φροντίδα, αρκετός από τον προσωπικό τους χρόνο και βασική πρακτική γνώση, που αποκτάται με την πάροδο του χρόνου.

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΞΙΑ
Η θερμιδική αξία των σαλιγκαριών είναι μεγαλύτερη από το κρέας διάφορων ψαριών, πτηνών και θηλαστικών. Είναι καλή πηγή φωσφόρου, μαγνησίου, καλίου, νατρίου, σεληνίου, αμινοξέων, βιταμινών και ασβεστίου, ειδικά σε περιόδους νηστείας. Παρέχουν στον οργανισμό τα Ω3 λιπαρά οξέα, τα οποία θεωρούνται απαραίτητα, καθώς ο άνθρωπος δε μπορεί να τα συνθέσει και γι’ αυτό πρέπει να τα λάβει με τη διατροφή του.
Σε πολλές περιπτώσεις τα σαλιγκάρια έχουν χρησιμοποιηθεί στη φαρμακευτική επιστήμη για την παρασκευή θεραπευτικών προϊόντων και καλλυντικών. Στην αρχαιότητα θεωρούνταν ωφέλιμα για τους πόνους του στομάχου, τις αιμορραγίες, την υδρωπικία και την κήλη. Κατά το μεσαίωνα τα χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση ασθενειών όπως στοματικές διαταραχές, βρογχίτιδα, φυματίωση, πληγές, σκορβούτο κ.ά..
Σύμφωνα με πρόσφατες επιστημονικές έρευνες, τα σαλιγκάρια διαθέτουν χημικές ουσίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην πρόβλεψη και την έγκαιρη διάγνωση μεταστάσεων σε περιπτώσεις καρκίνου όπως του μαστού, των ωοθηκών, του οισοφάγου, του εντέρου και του προστάτη.
Τα ανόργανα στοιχεία και τα ιχνοστοιχεία που διαθέτουν, παρεμποδίζουν την αθηροσκλήρωση και τη θρόμβωση, έχουν αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις, βοηθούν στην πρόληψη αλλεργιών, κατάθλιψης και άλλων ασθενειών του νευρικού συστήματος, προστατεύουν από καρδιοπάθειες και συμβάλλουν στη σωστή λειτουργία του θυρεοειδούς και του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η υψηλή βιωσιμότητα των κατοίκων της Κρήτης και τα χαμηλά ποσοστά καρκίνου, συσχετίστηκαν με τη συχνή κατανάλωση σαλιγκαριών (εκτός από το ελαιόλαδο), ενώ το κρέας τους αποτελεί μια λιχουδιά για τους γευσιγνώστες.
Δέσποινα Κοτζιαπαναγιώτου
 Αρθρο Εφημερίδας "Λαος Του Αλμυρου" Δεκεμβριος 2009